شامگاه گذشته، در نسیم خنک پاییز و در آغوش خاطره‌های آبادان و خرمشهر، دومین جشنواره ملی خاطره‌نویسی و خاطره‌گویی «یادباد» در سینما شیرین به ایستگاه پایانی خود رسید؛ شبی که نه تنها برگزیدگان معرفی شدند، بلکه خاطره‌ای تازه بر دفتر خاطرات این دیار افزوده شد. به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل سازمان منطقه آزاد اروند؛ سینما شیرین، همان بنای پرخاطره‌ای که آجر به آجرش یادگار روزهای شکوه و رنج است، بار دیگر میزبان عاشقان فرهنگ و هنر شد. بنایی که در حافظه نسل‌ها نقش بسته، این‌بار نیز لبریز از روایت‌هایی بود که از دل تاریخ و زندگی برآمده بودند؛ روایت‌هایی از آبادان و خرمشهر و از دیاری که زخم هشت سال جنگ هنوز بر تنش پیداست. فرشید قنبری، دبیر جشنواره، در سخنانی ضمن قدردانی از حمایت سازمان منطقه آزاد اروند، از حضور پرشور مردم یاد کرد؛ مردمی که از گوشه‌گوشه ایران، با دلی پر از خاطره و عشقی به اروند، خود را به جشنواره رسانده بودند. همچنین کیوان لطفی، مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان منطقه آزاد اروند این جشنواره را رویدادی مبارک در تقویت جریان فرهنگ و هنر منطقه دانست و گفت هنر خلاقانه می‌تواند منجر به تعمیق خودشناسی اجتماعی شود و سازمان منطقه آزاد خود را ملزم به حمایت از فعالیت‌های خلاقانه و هوشمندانه فرهنگی و هنری می‌داند. آبیار هنرمندان را سرمایه‌های فرهنگی و اجتماعی دانست و تصریح کرد: سازمان منطقه آزاد اروند همواره تلاش کرده است با حمایت از هنرمندان زمینه‌ای برای رشد، خلاقیت و حضور پررنگ‌ترشان در عرصه‌های ملی و بین‌المللی فراهم آورد. باور ما این است که تقویت هنر، تقویت هویت و آینده روشن این منطقه است. شب خاطره‌انگیز «یادباد» با موسیقی دلنشین و پخش تیزرهای نوستالژیک آراسته شد؛ لحظه‌هایی که بی‌گمان در حافظه جمعی این شهر ماندگار خواهد شد. در پایان، داوران جشنواره برگزیدگان را معرفی کردند و لوح تقدیر، تندیس جشنواره و جوایز نقدی به صاحبان خاطرات برتر اهدا شد: بخش خاطره‌نویسی تقدیر: مهدی دلواری (آبادان) مقام سوم: محمدحسین عبدی سعیدی (اهواز) مقام دوم: محمدرضا پروین (اصفهان) مقام اول: مریم رشغی (اهواز) بخش خاطره‌گویی تقدیر: نازنین ملکی (خرمشهر)، منا نورالدین (ماهشهر) مقام سوم: نرگس نوری ممبینی (رامهرمز) مقام دوم: غلامرضا عسکری (ماهشهر) مقام اول: طاهر نیک آزاد (آبادان) شبی که با «یادباد» آغاز شد، با لبخند و اشک و خاطره پایان یافت؛ پایانی شیرین که خود سرآغازی دیگر برای روایت‌های فردا خواهد بود.