ما والدین در تربیت فرزندان باید دقت کافی داشته باشیم و مهارت های فرزند پروری را آموزش ببینیم تا کودکانی با روح و روان عالی داشته باشیم بنده
(نجمه چراغ زاده)
روانشناس بالینی به شما والدین عزیز کمک میکنم چگونه و با چه مهارتی فرزند پروری را آموزش ببینید

۱٫٫٫اولین قدم تقویت عزت نفس فرزندانتان است

فرزندان از همان دوران نوزادی شخصیت شان را از رفتار والدین نسبت به خودشان شکل میدهند*
زیرا که هر رفتار والد در شخصیت کودک تاثیر گذار است
لحن صدا، زبان بدن، گفتار بر اعتماد به نفس و همچنین عزت نفس آنها تاثیر بسزایی دارد تشویق و تمجید هرچند کم باعث احساس غرور در کودک میشود
از مقایسه کردن فرزند خود با دیگر فرزندان بپرهیزیم
از برچسب زدن و به کار بردن کلمات نادرست برای فرزندان خودداری کنیم
کلمات قدرت بالایی دارند
(چقدر احمقانه عمل میکنی-چقدر بی عرضه ای-چقدر ضعیفی)این کلمات تا بزرگسالی در وجود فرزند شما باقی میماند و اورا به این باور میرساند که او واقعا یک فرد ناتوان و ضعیف است
۲٫٫٫رفتار فرزندان را خوب در نظر بگیریم*

اگر دقت کنیم واقعا در روز چند بار واکنش منفی نسبت به رفتار کودک خود داریم بیشتر از تعریف انتقاد درست است؟
فکر کنیم کارفرمای ما در محیط کار به جای اینکه کار ما را تحسین کند و کارمان را ببیند مدام از ما انتقاد میکند چه احساس بدی است که به ما دست میدهد و دیگر دوست نداریم در محیط کار خود باشیم و محیط کار برایمان خوشایند نیست یا بدون لذت کار میکنیم فرزند هم مانند ما  همین حس را خواهد داشت پس بهتر است به جای انتقاد واکنش بهتری نشان دهیم تا فرزندمان حس خوبی داشته باشد
مثلا:تخت خودت را بدون کمک من مرتب کن

۳٫٫٫اعمال قوانین و مقررات*
*داشتن نظم و مقررات در هر خانواده ای لازم است
و دادن مسئولیت به فرزندان باعث میشود فرزند مسئولیت پذیر و انتظارات را درک کند

۴٫٫٫برای فرزندانمان وقت بگذاریم*

هرکدام از ما هرروزمان پرشده از مشغله های کاری درحدی که هیچ زمانی را به فرزندانمان اختصاص نمی‌دهیم آیا به این فکر افتاده ایم که فرزندانمان به آغوشمان نیازمندند؟آیا به این فکر افتاده ایم که فرزندانمان هم به بازیهای مشترک با ما نیاز دارند؟
به نوع نگاهشان توجه کرده ایم ؟
چه خوب میشد اگر صبح ها ۱۰ دقیقه زودتر بیدار میشدیم و صبحانه را همگی باهم میل میکردیم و شبها زودتر به خانه برمی گشتیم تا همه باهم پیاده روی کنیم و بازیهای مشترک داشته باشیم

۵٫٫٫ارتباط خود را با فرزندان حفظ کنیم

نمی توانیم انتظار داشته باشیم همه کارهایی که از کودک خواسته شده را بی چون و چرا  انجام دهد اجازه دهیم فرزندان در تصمیم گیری شرکت کنند
کودکانی که در تصمیم گیری ها شرکت دارند کارها را بهتر انجام میدهند
درمورد مشکلات و ناراحتی هایی که برایشان به وجود می‌آیدصحبت کنیم . اجازه انتقاد و پیشنهاد را به انها بدهیم*

۶٫٫٫نشان دادن عشق بی قید و شرط*

از تشویق استفاده کنیم اگر کار خطایی انجام داد به او نگوییم دیگر تورا دوست ندارم چون اینکار را کردی یا اگر اینکار را کردی دیگر تو را دوست نخواهم داشت شرطی در عشق به فرزند نباشد کودک به آغوش، به بوسیدن نیاز دارد

کلام آخر:ارتباط عاطفى با فرزند موجب میشود که فرزند با والدین صمیمى باشد، به آنان اعتماد کند و آنان را پناهگاه خودش در بحرانهاى زندگى بداند.امیدوارم همه ما والدین به روح و روان فرزندانمان اهمیت ویژه ای دهیم تا فرزندانمان دچار اختلال شخصیتی نشوند

نجمه چراغ زاده
روانشناس بالینی
استاد دانشگاه